Om maar liefst kwart voor 5 ging de wekker vanochtend, maar dit was niet voor niets. We waren namelijk van plan om de dag te beginnen met een mooie zonsopgang over de Grand Canyon. Toen we onze cabin uit gingen en richting de rim liepen werden we zelfs gegroet door twee herten, dat is nog eens leuk de dag beginnen!

We hadden geluk met het weer deze ochtend, er waren vrijwel geen wolken waardoor wij de zonsopgang erg goedkonden zien. Wel was het erg koud, we waren daarom blij dat wij onze fleecevest hadden aangetrokken. We hebben ongeveer een uurtje hier gezeten en van dit moois genoten voordat we terug gingen naar onze cabin. Hier hebben we twee broodjes met aardbeien klaargemaakt voor ontbijt en onze koffers weer ingepakt, ook hier word je steeds handiger in!

Rond half acht reden we naar de receptie toe om ons uit te checken. Vanaf hier is het nog zo'n twinting minuten rijden naar Tusayan Airport. Jazeker... het vliegveld! Wij hadden namelijk voor deze ochtend een helicoptervlucht geboekt waar we echt al weken naar uit keken! Toen we daar aan kwamen vroegen we uiteraard of wij de ‘front seats' konden krijgen maar helaas werden deze ingedeeld aan de hand van de verdeling van ieders gewicht. Blij om te horen dat een weekje American Food in ieder geval niet tot extra kilo's heeft geleid

Eerst kregen we nog een filmpje te zien met wat veiligheidsinstructies. Een uurtje later kregen we stoelnummers en zaten John en ik jammer genoeg niet naast elkaar. Achterin waren vier plaatsen en John zat op een van de middelste en Jacq zat bij een raam. Eerst even balen maar achteraf heeft John gelukkig ook alles perfect kunnen zien!

En toen was het moment daar... we mochten naar buiten en konden in de helicopter kruipen. We stegen op en wow, wat was dat gaaf! Helemaal het moment dat je de bossen over vliegt en opeens de Grand Canyon nadert, werkelijk onbeschrijfelijk. We vlogen eerst over de Colorado River. In de loop van miljoenen jaren heeft het water van de Colorado deze kloof in het landschap doen ontstaan. Deze extreme erosie werd mogelijk doordat het gebied waarin de kloof ligt steeds verder omhoog rees. We hebben een paar foto's gemaakt maar die brengen niet over hoe het echt is. Daarvoor zou je het eigenlijk met je eigen ogen moeten bekijken. We hebben zo'n 50 minuten rond gevlogen en toen keerden we helaas weer terug naar het vliegveld. Dit was een moment om nooit meer te vergeten!

We hadden inmiddels wel zin in de lunch omdat we natuurlijk al zo vroeg op waren. We besloten om bij de Grand Canyon nog wat te gaan eten omdat we hierna een rit van zo'n drie uur voor de boeg hadden. Rond half elf zaten we een kleine pizza te eten bij de Pizzahut, haha! Nog even de tank gevuld en we konden weer verder.

Via de Desert View drive zijn we langs de Canyon richting Cameron gereden. De landschappen in Amerika vervelen ook nooit, onderweg zagen we deze weer veranderen! Nu reden we weer vanuit het groene bos landschap richting de rode rotsformaties. Weer prachtig om door heen te rijden en dit al rijdend te zien veranderen. Tijdens de lange ritten hebben we nog geen enkele keer een boek gepakt maar alleen maar voor ons uit gekeken. Op de foto's hieronder kunnen jullie het landschap zien veranderen waar wij doorheen zijn gereden vandaag.

Om 12.16 werd de radio abrupt onderbroken met een waarschuwing over een naderende thunderstorm die zich zelfs zou kunnen ontwikkelen in een TORNADO! Deze storm zou rond over 12.45 Cameron hangen. Wij keken elkaar met grote ogen aan, laten wij nou net 1 mile geleden door Cameron zijn gereden... Gelijk even wat gas op de plank en wegwezen hier! Wij danken de engeltjes op onze schouders dat we blijkbaar op tijd uit de Grand Canyon zijn vertrokken!

Onderweg nog even een korte stop gemaakt bij een kraampje van Navajo Indianen die we echt overal langs de weg zagen staan. Ze verkopen hier allemaal zelfgemaakte sieraden en handgemaakte aardewerk. Jacqueline heeft hier een leuk vaasje gekocht en een koel flesje water aan de verkoopster gegeven. We vonden het zo sneu dat ze daar de hele dag in die enorme hitte zonder enige vorm van verkoeling staan.

Voordat we door reden naar Page zijn we links afgeslagen om de Navajo Bridge te bekijken. de Navajo Bridge zorgt voor een verbinding tussen de staten Utah en Arizona.

De Navajo Bridge gaat over de Colorado's River Marble Canyon.

Wat zou het toch gaaf zijn om nu even lekker dit water in te duiken, maar helaas:

Hierna was het nog drie kwartier rijden naar ons motel in Page. Omdat het ondertussen al aardig warm was geworden hadden we zin om het zwembad in te gaan. Maar toen wij eenmaal bij het motel waren begon het weer hard te waaien en te regen, waarschijnlijk een staartje van de storm. Nu maar even relaxen voor de kamer, waar we gelijk eenbiertje hebben gedronkenmet onze buren, een stel uit Florida. Zij zijn ook een roadtrip aan het maken, erg leuke verhalen gehoord en foto's gezien van de dingen die zij tot nu toe hebben meegemaakt en natuurlijk de onze gedeeld. Voor het hotel lopen ook allemaal lizzards, grappig, zolang zemaar uit onze kamer blijven