Ook deze dag begon met een ontbijtje bij Timmy (heeft onze goedkeuring! ;-)) en we reden met de camper richting Victoria-stad. Na een paar parkings voorbij te zijn gereden (want overal stond no RV-parking) konden we uiteindelijk terecht en hebben we de camper middels een stijl weggetje naar beneden gekregen en netjes tegen een muurtje aan geparkeerd, we waren best trots! We betaalden 11 CAD voor 5 uur parkeren, is weer eens wat anders dan Amsterdam.

Daarna zetten we koers richting Springtide Whalewatchers want uiteraard was vandaag de dag aangebroken hiervoor! Keurig om half tien liepen we binnen, konden we ons in checken nog een laatste keer naar het toilet. Je kon middels een soort van schip of middels een zodiac de walvissen gaan zoeken. Wij kozen direct voor de zodiac! Er stond zelfs bij: for real thrill seekers. Dat beloofd hopelijk wat… :-D!

Rond tien uur kregen we apenpakkie aan, wat wel lekker warm was. En konden we aan boort. Snel voor in want we weten wel van scubadiving dat voor de beste plek is als je fun wilt hebben! (Als je snel misselijk bent en liever rustig vaart kan je beter achterin zitten…)

We hadden alvast ons zonnebrillen opgezet tegen het zoute water wat in je gezicht spetterden en we keken erg uit naar de komende drie uur. Hopelijk zouden we wat gaan zien!

Nadat we met 5 km/u de haven uit waren gevaren ging het plank gas! Lekker joelen en met de golven mee deinsen en dit was al een avontuur op zich! Na ongeveer een half uurtje kwamen we bij wat rotsen aan waar we een soort van ‘duikvogels’ spotten die daar met zn allen opzitten en vanaf springen zodat ze dieper kunnen duiken. Ook hebben ze een speciaal soort veren die sneller drogen.

Daar gelijk naast zagen we ook de eerste zeehonden. Die lagen ook lekker te chillen in het zonnetje! Hier hebben we een tijdje rondgedobberd totdat de kapitein het welletjes vond en we verder de oceaan op gingen.

En dat ging HARD! Jeetjemina, we zeiden nog tegen elkaar; als we de walvissen niet spotten was dit ritje het opzich al waard! Wat kicken zeg. JIEHAAAAA!!!! We vonden het zelfs jammer dat hij bij de héle grote golven zelfs vaart minderde (maar ik denk dat wij de enige waren die dat jammer vonden). Al die golven en dat gewiebel hadden alleen wel een zeker invloed op onze blaas.

We waren anderhalf uur verder en hadden nog steeds geen walvissen gezien, ook bij de andere boten waren er nog geen hits. Dan nog maar een poosje zelf spotten of we iets zagen. We dachten een paar keer iets te zien maar dan waren we heel enthousiast en bleek het later een golf te zijn. Dan voel je je een beetje stom.

En toen, uit het niets, hoorden we dat er een … gespot was. SNEL, daar heen!!! Die kickback van de golven kletste wel op je rug zeg, we snapten gelijk waarom je dit niet mocht doen als je spinal injuries had. Maar daar krijg je dan ook wel wat voor terug, daar was hij dan. Machtig om te zien. Hij kwam een paar keer boven en dan weer een duik naar onder waarbij je zn vin mooi kon zien.

Nadat we genoeg hadden gezien van de walvis gingen we nog naar een eilandje die bekend staat om zijn vuurtoren en zeeleeuwen, die lagen in vol ornaat op de rotsen. Die kenden we nog van Pier 39 in de haven van San Fransisco!

We hadden bovendien nog een goede spotter aan boord want die wees onze op de bald eagles die boven de rotsen vlogen. Vet, de eerste roofvogels die we deze vakantie spotte!

Wij vonden het inmiddels hoog tijd om terug te keren naar de haven want we moesten allebei ongelofelijk nodig naar de WC, zelfs zo nodig dat John een paar keer getwijfeld had om te vragen of hij van de achterkant van de boot kon plassen en Jacq had bíjna gevraagd of ze dat eiland met die vuurtoren niet op kon. Elke minuut leek wel een uur te duren en we konden niet meer genieten van de rest van de trip. Elke houding was onverdragelijk en de golven hielpen niet mee! Tot onze grote spijt (dat ga je niet geloven) spotte wij twee zelf op de terugweg nóg een walvis. Wat wilden dat we dit niet gezegd hadden want daardoor bleven we hier ook nog een tijd rond dobberen, èn we moesten al zo nodig.

EIN-DE-LIJK gingen we weer terug naar de haven *niet aan plassen denken* *niet er aan denken* *niet er aan denken* en tot overmaat van ramp ging het ook nog 5 km/u het laatste stukje.

Jacq had haar apenpakkie al half uitgetrokken voordat we de oever bereikte en John was ook al aardgi bezig, ik denk dat we nog nooit zó snel gevlogen waren. En dan waren de toiletten ook nog zo ver (we meosten helemaal voorbij het parkeerterrein en dan nog twee trappen op en een straat over steken). John had moeite de broekspijpen van zijn apnepakkie uit te krijgen want hij kon inmiddels niet meer bukken door zijn volle blaas. Jacq was bijna in staat om tussen de auto’s te hurken maar kon gelukkig net het restaurantje aan de haven met gekruisde benen binnen rennen (de trappen en oversteken zou te ver gaan).

Goed dat laatste was een avontuur waar we nu, ook nu we dit opschrijven, erg om kunnen lachen. We zullen alleen niet zo snel meer een boottour van 3 uur nemen waar geen toilet aanwezig is ;-).

Toen we weer een beetje mens waren besloten we de haven in te lopen voor de, zo schijnt, beste Fish ‘nd Chips van Victoria. Er stond een hele rij mensen! Dat werd even de parkeermeter aanvullen.

Het smaakte ons goed en we aten gezellig aan de haven. Dat mag ook wel want we konden 35 CAD neertellen voor 1 cola en 2 heilbotjes met patat, pfiew duurste frietje ooit.

Nadat onze buikjes vol waren was het inmiddels half drie en reden we Victoria uit. Via highway 1 reden we door het bosrijke gebied ten noorden van Victoria. Een mooie stop was het uitzichtpunt Malahat Summit, compleet met uitzicht op zee en bergen met sneeuw.

We reden door een mooie lieflijke streek, ehel groen, met zelfs af en toe wijngaarden en regelmatig zicht op hoge bergen. We zijn nog snel een winery ingestapt voor een lekker flesje Pinot Gris.

In Duncan, bekend voor de totems, zijn we niet gestopt maar slechts doorgereden, we wilden ook niet te laat bij onze campground aankomen. Bij het station stonden wat totems, zo hebben we er toch wat van mee gekregen.

In Chemainus parkeerden we de auto en wandelden we door het plaatsje. Chemainus staat bekend om zijn mooie muurschilderingen. De winkeltjes zien er ook heel grappig uit. We brengen een bezoekje aan “Utopia” de Nederlandse bakkerij van Kees en laten een sprits, kletskop, Snickerydoodle en Nanaimobar inpakken voor ’s avonds. We kochten nog een ijsje want het was inmiddels al weer aardig warm geworden.

Daarna reden we in één ruk door naar de campground in het Stamp River Provincial Park, hier hadden we weer een grandioos plekje aan het rivier waar John weer kon vissen. We hadden als avondeten een combi van BBQ en pasta en zetten voor één van de laatste keren het vuurtje weer aan.. nog maar 2 volle dagen!