Nadat we wakker waren gevloten door de vogels verlieten we onze -back to nature- campsite in het bos en zagen we onderweg nog een bambi voorbij hupsen, leuk gezicht zeg! De trip van vandaag ging naar Tofino, een mooi surfersplaatsje aan de andere kant van Vancouver Island. We reden over, nog een, prachtige snel weg door Pacific Rim N.P. en kwamen ondertussen een leuk meer, genaamd Sproat Lake, tegen waar we uitgestapt zijn en een stukje gewandeld hebben.

De wandeling was een mooie route langs het meer en bracht ons naar een aantal prehistorische petroglyphen. Voor ons was het even zoeken voordat we ze hadden gevonden, we waren wat rotsen opgeklommen en andere weggetjes in geslagen maar zagen ze maar niet. Op een gegeven moment zagen we andere mensen een pier op lopen en, simpel als we ons voelden na ons onnodige zoektocht, waren ze hier in volle glorie te zien. Op de pier konden we deze petroglyphen, genaamd K’ak’awin, bekijken. Deze worden beschouwd als één van de beste in British Columbia. Er is weinig bekend over deze petroglyphen, maar het is niet moeilijk om je te in te denken dat deze figuren oude mysterieuze monsters uit het meer voor zouden moeten stellen.

Onze weg ging voort en de bochten werden steeds krapper en de helling steeds steiler. Spannend ritje met volle concentratie van de bestuurderskant. Gelukkig waren en voldoend passing-lanes waar de slow vehicles plaats konden maken voor de snellere auto’s. Wel jammer dat sommige camperbestuurders zonder hier aandacht aan te besteden gewoon voorbij rijden, zo hebben we wel drie kwartier achter een super slome camper moeten rijden. Op een gegeven moment waren we dat zo zat dat we de eerste de beste afslag insloegen. Verrassend genoeg hadden we dit niet beter kunnen uitkienen! We kwamen hierdoor aan bij Kennedy Lake en hebben ons hier wel twee tot drie uur vermaakt. Jacq lekker in het zonnetje van het fenomenale uitzicht aan het genieten en John pakte snel zijn hengel erbij. Wat een genot.

Toen we door reden richting Tofino was het alweer drie uur en we hadden nog niets gelunched, al ons brood was op en er was in de wijdte of breedte geen eettentje of tankstation te bekennen. Gelukkig hadden we nog wat verse kersen over uit Okanogan Valley dus konden we deze op peuzelen. Ook goed!

Jacq sloop even het Visitor’s Centre binnen bij Uccluelet en gelukkig bleek de South Beach Trail open te zijn. Een andere trail daar vlakbij was namelijk gesloten vanwege een sterke verhoogde kans op een bear encounter. Wel een heel boekje meegekregen over wat we moesten doen als we dan toch die beer tegen kwamen. In ieder geval niet wegrennen omdat de beer toch sneller rent… laatste optie was terug vechten; unieke ervaring denken we dan maar?!

De Soutch Beach trail begon net achter het Wickaninnish Interpretive Centre aan de zuidkant van Long Beach. De trail doet ons eindigen op een klein zanderig strandje die door velen is benoemd als één van de prachtigste stranden in Pacific Rim N.P.

Op South Beach zie je grote golven continue door de smalle rots wanden zich proberen te worstelen en uit eindelijk de kust op botsen met een dendering die je onder je voeten kunt voelen als je wat verder op het strand staat.

Omdat we hier als enige waren zijn we hier nog een tijdje gebleven. Ook hebben we een leuk trucje uitgeprobeerd, zie de foto hieronder ;-).

Het was vijf uur toen we weg reden van de parking lot en dat deed ons besluiten naar de nieuwe campground, Crystal Cove, te rijden. Hier hebben we onze unit neer gezet en kregen we nog een complimentje. We vergeten het steeds in de blog te vermelden maar overal waar we komen zegt iemand wel iets over onze camper. Het is namelijk een Mercedes Winnebago en blijkbaar is dit een ferrari onder de campers! Op het tankstation gapen mensen hem aan en schreuwen dan net als onze buur-kampereerders zeggen ‘nice unit’, ‘nice ride’, ‘awesome rv’ etc. Wel geinig!!!

Na een drankje belden we de taxi want het was nog een uurtje lopen om vanuit onze campground bij het stadje te komen. De taxi-chauffeur zette ons af bij, volgens hem, het beste restaurant van Tofino. En we moeten hem meegeven: het was verrukkelijk! Als vooraf hadden we licht gegaarde tonijn en als hoofdgerecht had Jacq een wilde zalmfilet op een risotto met garnaaltjes en John een 8 oz rib-eye steak met potatowedges en groenten. Al het vis kwam zo uit de oceaan en was daardoor super vers en verrukkelijk! We zaten lekker op het terras en konden hierdoor uitkijken op de zee en de bergen. Magnifiek. Een top etentje vonden we!

Daarna zijn we nog even kort door het stadje gelopen en zijn we in een uurtje terug gelopen naar onze campground. Hier hebben we ons allerlaatste vuurtje gemaakt en een begin gemaakt aan het inpakken van de koffer *snik*. Nog 1 volle dag!