Het kon natuurlijk niet uitblijven - vanochtend was het de beurt aan Jacq en werd zij wakker met een vol hoofd, keelpijn en spierpijn. Maar gelukkig zijn vrouwen over het algemeen een stuk flinker dan mannen wanneer zij zicht niet lekker voelen (toch dames

Na de koffers weer in de auto te hebben geladen (welke overigens steedszwaarder lijken te worden- hoe dat kan is ons een raadsel want we hebben alleen nog maar een spijkerbroek gekocht...)zijn we even snel naar de supermarkt gereden waar we wat eten hebben gekocht voor het ontbijt en de lunch. Hierna konden we, dankzij onze National Park pass,zo weer Bryce Canyon N.P. inrijden. Op de parkmap die we bij de ingang hadden we gekregen kozen we een trail uit die we vandaag zouden gaan lopen. Vervolgens reden we door naar Sunset Point,hier begon namelijk deNavaja Loop trail waarvan we besloten hadden deze te gaan lopen.

Deze trail is ongeveer 2,2 kilometer lang en heeft een hoogteverschil van 159 meter, geclassificeerd als ‘moderate' (een redelijk inspannende) trail. De trail begon erg leuk, we liepen zigzaggend naar beneden:

Beneden aangekomen liepen we zo ‘Wall Street' in, dit is een smalle canyon waarin een aantal grote Douglassparren staan:

Verder zijn we nog langs de bekende rotsformatie Thor's Hammer en de Two Bridges gelopen. Bij het laatste gedeelte van de trail kwam het inspannende gedeelte om de hoek kijken, we moesten uiteraard ook weer 159 meter naar boven toe! Dit was voor Jacq iets minder leuk gezien ze zich ondertussen nog minder lekker voelde en de felle zon zorgde ook niet voor de perfecte stimulans. Afijn, toen we een uur na start eenmaal boven waren aangekomen waren we dit snel vergeten en konden we weer trots op onszelf zijn

Van bovenaf hadden we nog een prachtig uitzicht op de hoodoos waar Bryce Canyon N.P. om bekend staat. Dit zijn zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze hoodoos zijn door erosie ontstaan.

Voor vandaag hadden we wel weer genoeg hoodoos gezien en vervolgden wij onze weg richting Zion N.P., welke we binnenkwamen via de zeer mooie Mount Carmel Highway. Onderweg passeerden we nog twee hoog in de rots gelegen tunnels met een totale lengte van 1,7 mile. Nog voordat we de tweede tunnel inreden parkeerden we onze auto om aan de Canyon Overlook trail te beginnen. Jazeker, we waren nog niet uitgelopen voor vandaag!

Deze trail gaat naar een, zoals de naam al verklapt, hoog gelegen uitkijkpunt. Via rotsachtige paden, klommen we naast een rotswand omhoog tot onder een groot overhangend gedeelte van die rots.

Toen we hier naar beneden keken zagen we een smal zijravijn, de Pine Creek Narrows. Het tweede gedeelte van de trail ging over een meer open rotsachtig terrein.

Uiteindelijk kwamen we uit bij de bovenste rand van een verticale rots, deze canyon overlook ligt ruim 200 meter boven de bodem van de vallei en bood weer een prachtig uitzicht!

Toen we hier even hadden staan kijken keerden we weer via dezelfde weg terug naar onze auto, waarbij we ondertussen nog zo'n leukeekhoorntje tegen kwamen dieergens aan zat te knabbelenen uitgerekend de laatste paar meter struikelt John...

Inmiddels was het al drie uur en besloten we om alvast in te checken bij ons motel, hier hebben we even gechilled en omdat we de lunch hadden overgeslagen hadden we stiekem al erge trek gekregen. Om vijf uur zaten we dan ook al aan tafel, Jacq genoot hier van een heerlijke zalm in teriyakisaus met witte rijst en John ging voor een echte mannen steak!

's Avonds konden we helaas niets meer beginnen want de pijn in John zijn voet was zo erg geworden dat hij er amper nog op kon staan. Zuster Jacq heeft hier wat ijs opgelegd en later ingezwachteld met wat drukverband uit de First Aid kid. Duimen jullie met ons, de blinde en de manke, mee dat het morgen weer over is?!