Mooi, mooi, mooooooi, wat was vandaag SUPER MOOI!

Super enthousiast werd Jacq vandaag wakker, dit was dé dag waar zij zich met name op verheugd had: het was tijd om te white water raften op de Sunwapta River!

We hebben al eerder geraft in Moab – USA (Colarado River) en Kanchanaburi – Thailand (River Kwai) alleen waren beide keren een beetje tegengevallen omdat de rivieren laag stonden en niet zo’n erge stroming hadden – het leek meer een beetje op peddelen.

Om een teleurstelling (tegenvaller) te voorkomen hadden we vooraf thuis al even gegoogled hoe het white water raften in Canada zou zijn en waar je dat dan het beste zou kunnen doen. En dat was op de Sunwapta River in Jasper N.P.! (N.P. staat trouwens voor Nationaal Park)

Om kwart over negen moesten we verzamelen bij de raft-club in het stadje Jasper, naast de Subway. Dit was voor ons makkelijk te vinden. We parkeerden onze grote camper bij het treinstation, waar we eerst nog, serieus, een kwartier hebben staan wachten totdat de trein met allllll die wagons eindelijk voorbij was. Hierdoor waren we iets aan de late kant, maar voordeel was wel weer dat we gelijk vertrokken toen wij aan kwamen.

We stapten een ouderwetse (gele) schoolbus in en vertrokken, de rit zou zo’n 45 minuutjes duren en onderweg kregen we allerlei uitleg over het raften en moesten we een waiver invullen. (Dat moet je hier voor elke poep en scheet doen, blijkbaar claimen ze hier ook wat af…)

MAAR laten we het belangrijkste niet vergeten: on the route zagen we onze eerste echte WILDE ZWARTE BEER, woop woop! (Helaas, geen foto)

Eenmaal aangekomen bij de plek waar we met onze raft te water gingen, konden we nog even snel op de ‘shit-hole’, die kennen we nog van USA :-D een prachtig, heerlijk ruikend, toilet in een houten huisje waar alles in een groot gat valt.

Daarna was het in een wetsuit hijsen, fleece aan, jack aan en waterdichte schoenen aan. Aan wal kregen we fijn wat safety-instructions, onder andere wat we moesten doen wanneer er een ‘swimmer’ was (iemand die van boord is gevallen). Je zag John met de minuut benauwder worden, hij was al een beetje bang…….. misschien moest hij nog even het hokje in?! ;-)

50 kilometer van zijn van de gletsjer-bron, waar de rivier versmalt in een nauwe canyon met grote golven en continue snel bewegend water begonnen wij dan aan ons avontuur! We waren benoemd tot de “WAVE CRASHERS” en na elke te gekke golf deden we een high five met yel. We zaten met nog twee andere stelletjes (beide uit Canada) en begonnen achterin, tot spijt van Jacq want voorin is het spannendst. Gelukkig was halverwege een uitrustpuntje en vroeg onze guide of er nog meer vrijwilligers waren voor de voorkant. Dat liet Jacq zich geen twee keer zeggen en sprong zo wat over de boot heen naar voren. John sjokte er achteraan… (hij wilde eigenlijk blijven zitten maar mocht niet van de guide).

Voorin kreeg je met elke golf een bak ijskoud water (5 graden Celsius) in je gezicht en over de rest van je lichaam en je denderde ook lekker over de golven. TE GEK!

Helaas waren we weer bij het einde aangekomen en konden we ons omkleden om weer in de schoolbus naar het stadje te gaan.

Vanmiddag wilden we dus graag (ipv gister) naar Maligne Lake gaan voor de boottocht die zo prachtig schijnt te zijn. Maligne Lake is het grootste gletsjermeer in de Rocky Mountains.

Tot onze grote schrik arriveerden we pas om kwart voor twee in Jasper-stad. En vanaf daar was het nog zo’n uur en drie kwartier rijden naar Maligne Lake, en de laatste boottocht ging om drie uur…….. dan maar eens zien wat voor kracht er in de camper zit. Met 100 km over de weg waar je maar 60 km mag hebben we onze tomtom verslagen en kwamen we echt nét op tijd aan. Snel naar de ticketoffice en binnen 2 minuten konden we aan boord.

De bootcruise duurde 90 minuten en we kregen uitleg over de geschiedenis, de natuur, de omgeving en de benaming van dit meer. Helaas verstonden we niet alles door het harde geronk van de motor. Maar konden wel van een adembenemend uitzicht genieten. Wij ervoeren ook gelijk dat, wanneer het zonnetje schijnt, het meer een prachtige groenblauwe kleur krijgt.

In het meer ligt Spirit Island, een klein eiland met enkele sparren te midden van het schitterende meer, met op de achtergrond hoge bergen. Je kan Spirit Island alleen maar bezoeken door deze bootcruise te doen en dit was het wel waard!

Toen we klaar waren gingen we via de Maligne Lake Drive weer terug naar Jasper. Deze drive geeft een mooi beeld van de Maligne Valley met verschillende prachtige uitkijkpunten (waar we dus op de heenweg voorbij waren gezoefd ;-)) Als eerst maakte we een stop bij Medicin Lake. Het waterpeil in dit meer fluctueert dankzij ondergrondse tunnels en grotten. Wij hadden uitzicht op zowel een gedeelte met een laag waterpeil als met een hoger waterpeil.

Maligne Canyon, waar een kolkende rivier van smeltwater op 50 meter diepte door een ravijn stroomt, was onze volgende stop. Deze canyon heeft een leuke wandelroute langs de verschillende bruggen die over de canyon heen zijn gebouwd. Wij hebben hier de steile kalksteen wanden en de donderende watervallen bekeken vanaf de verschillende loopbruggen. Doordat John wat pijn in zijn knie had van het raften zijn wij tot de derde brug (van de zes) gekomen alvorens we weer terug gingen naar de parking.

We hebben onderweg nog wat wildlife gespot (ELK) en hebben stiekem wat wifi gejat van een motel om ons vorige blog èn nog een verrassing op veler verzoek: een filmpje van onze camper:

https://www.youtube.com/watch?v=YsHb1LZ24nU

We kwamen pas om 9 uur aan op onze spot op de campground. Snel een kampvuurtje en pasta’tje in elkaar gedraaid voordat we gingen slapen.