We rijden vandaag vanuit Jasper over de beroemde Icefields Parkway richting het zuiden. We maken eerst nog even een kort stopje om te tanken en op goed geluk wat wifi te jatten van een motel (omdat we nergens wifi hebben is dat onze manier om de blogs te uploaden

We hebben vanuit Jasper de kleinere highway 93A genomen. Op deze weg rijden veel minder touristen. Ons doel langs deze route is de Athabasca gletsjer, ongeveer 1,5 uur rijden vanaf onze campground. Onderweg kwamen we gelijk al wat wilde beren tegen! Hard op de rem (er was immers toch niemand). Ze liepen gewoon langs de weg lekker wat gras te eten, geweldig mooi.

Maar voordat we daar aan kwamen hebben we nog een stop gemaakt bij de Athabasca Falls. De Athabasca River perst zich door een zeer smalle opening en strot zich dan ook met donderend geweld naar beneden. Op het kruispunt van Highway 93 en 93a, waar de Athabasca River een vrije val van 23 meter maakt, bevindt zich een van de spectaculairste watervallen van het park. Het is niet de hoogste waterval van de Rockies maar de Athabasca River wordt hier met zoveel kracht door een nauwe doorgang geperst dat er een machtige, schuimende en kolkende stroom ontstaat.

Na de Athabasca Falls reden we op de Highway 93, zuidwaarts. De volgende stop was de Sunwapta Falls. Deze watervallen zijn zoiets als de Athabasca Falls, maar dan een stuk kleiner. Zeker ook wel de moeite om even te stoppen en te gaan kijken...een korte wandelweg bracht ons tot aan de watervallen.

Halverwege kwamen we rond half twee aan aan bij de Columbia Icefield Center. Hier kan je met een snowcoach, een speciaal gemaakte bus met monsterbanden, de Athabasca Glacier oprijden en op de gletsjer rond lopen. Een once-in-a-lifetime-experience, aldus de Canadezen. Helaas stond er een enorme rij voor de ticketoffice en moesten ook wij hier aan geloven, uiteindelijk konden we met de bus van 3 uur mee, het was niet anders. We hadden ondertussen trek gekregen dus we gingen op zoek naar voedsel. Buiten stonden ze [gratis] hamburgers te bakken en omdat we toch meer dan een uur moesten wachten sloten we ook maar aan in deze rij. Toen we er twee hadden gehad liepen we naar de camper en ging Jacq snel een eitje bakken, ook heerlijk.

Inmiddels was het tijd om in de bus te stappen en na een half uurtje vooruit sjoeven kwamen we aan OP de Athabasca Gletsjer – een ijstong van 6 kilometer lang en 1 kilometer wijd.

Hier zijn we uitgestapt en hebben we rondgewandeld op deze ijstong welke gevormd is door gevallen sneeuw van tot wel 200 jaar geleden. Jacq heeft hier ook haar lege flesje water gevuld met ijswater dat rondstroomde, waardoor we puur uit de natuur water konden drinken, was verfrissend!

Vervolgens kwamen we aan bij Saskatchewan Rvier Crossing, deze ligt op het snijpunt van de drie rivieren langs de route van de 18de eeuwse pionier David Thomspon die de eerste kaarten maakte. Wij waren voor het eerst niet zo onder de indruk.

Daarna vervolgde we onze weg en kwamen na iedere bocht steeds fraaie vergezichten te zien. De weg werd bij wijze van werkgelegenheidsproject aangelegd tijdens de Grote Depressie in de jaren dertig en had een puur recreatief doel. We namen geregeld de tijd om langs de weg te stoppen en hiervan te genieten.

Bow Summit is met 2068 meter het hoogste punt. Een zijweg voert naar het uitkijkpunt Peyto Lake met uitzicht over een felblauw meer, waarin de besneeuwde toppen zich weerspiegelen. In de zomer staan de bergweiden van Bow Summit prachtig in bloei, bij ons was dit nog niet het geval. We liepen op het wandelpand gewoon door de sneeuw! We kwamen hierdoor wel wat pootafdrukken van beren tegen in de sneeuw, cool! Het Peyto Lake was adembenemend mooi.

Na Peyto Lake reden we weer verder naar onze bestemming van de dag: Yoho N.P. , we kwamen onverwachts nog langs Herbert Lake, welke nog gedeeltelijk bevroren was, wow.

We hebben zo een beetje de hele dag uitgetrokken om de Icefields Parkway te bezoeken en dat was maar goed ook, deze weg wil je niet gehaast doorgaan, er is hier zoveel te bewonderen! Rond 7 uur kwamen we aan bij Kicking Horse Campground in Yoho N.P. en dit was first come – first serve dus alle goede plekjes waren al vergeven. Het was een beetje onmogelijk om de camper in het laatste mooie plekje te draaien. Na vier pogingen zijn we hier maar mee gestopt en hebben hem ergens anders – ietwat schuin – moeten neerzetten. Ach, voor die paar uurtjes kan dat wel voor een keertje.

Bedankt weer voor jullie aandacht, interesse en leuke reacties en op naar morgen!